Wie is de echte stotteraar? Barack Obama of de voormalige vice-president van de VS, Joe Biden? Wie niet uit eigen ervaring weet wat stotteren is, zal deze vraag waarschijnlijk niet kunnen beantwoorden. Maak je eigen analyse voordat je verder leest:
Meteen in het begin al zien we aan de aarzelende manier van spreken dat Joe Biden moeite heeft met het woord ‘agency’. Hij ‘ziet’ dit woord aankomen, vóór ‘agency’ stopt hij even en dan komt het woord er gelukkig goed uit. De schrik zit er echter goed in en de spreekspanning is nog niet verdwenen. Dit uit zich in ‘druk doen’, zichzelf (en anderen?) willen bewijzen dat hij ‘agency’ goed kan zeggen om zo weer rustiger te worden. Hij zegt ‘agency’ een paar keer heel snel en onduidelijk, vrijwel onverstaanbaar en hij zet er gauw iets voor, namelijk ‘intelligence’. Bij min. 0:23 ziet hij ‘agency’ opnieuw aankomen: hij stopt even, zegt eerst ‘he said…’, dan ’she said…’ en als hij voelt dat ‘agency’ weer niet gaat lukken, zet hij ‘intelligence’ er gauw voor om het beter te kunnen zeggen. Vanuit het onbehaaglijke gevoel van ‘spreekspanning’ gooit hij er ook nog maar een paar klanken achteraan (‘civilian’ en ‘military’) om zichzelf én de luisteraar af te leiden van het min of meer weggemoffelde ‘agency’. Tevens is dit ook een manier om de spreekspanning weer wat omlaag te brengen. Dat dit niet helemaal lukt, blijkt kort daarna: ondanks de voorafgaande ‘afleidingsmanouvres’ (‘she said…’, she basicly started to say…’, ‘Do… Donald Trump spoke up and said…’) kan hij niet voorkomen dat het stotteren hem dan toch even weer inhaalt.
Het woord ‘agency’ loopt als een rode draad door de presentatie van Biden. Het hoorbare stotteren op het einde was een gevolg van de eerder opgebouwde spreekspanning voor het woord ‘agency’. Daarom is het bij het toepassen van de Hausdörfer-methode zo belangrijk dat we het stuur al in handen nemen als het praten nog goed gaat. Voorkomen is immers beter dan genezen!
Obama daarentegen stottert behoorlijk opvallend, maar het verschil met Biden is dat hij met zijn aandacht bij het onderwerp blijft. Hij is niet met zijn spreken bezig, laat staan met ‘vloeiend spreken’ of met bepaalde woorden. Hij ziet het stotteren of een bepaald woord ook niet aankomen en de haperingen hebben geen nawerking: zijn aandacht blijft op het onderwerp gericht en de volgende dag is hij het waarschijnlijk alweer vergeten. Je zou dit ‘haperen’ kunnen noemen als gevolg van ‘verwarring’: even niet meer weten hoe je het moet zeggen, dus even ‘de kluts kwijt zijn’. Aanleiding hiertoe was waarschijnlijk dat hij werd onderbroken door een opmerking uit het publiek. We zien dat ook hier gebeuren:
Bij Biden daarentegen was er geen sprake van een externe aanleiding, althans niet merkbaar.
Er is zelfs een remix gemaakt van de stotters van Obama:
Ondanks dat Obama misschien meer lijkt te stotteren dan Biden, is Biden de enige ‘echte’ stotteraar! Zie hier het bewijs:
